Katutura State Hospital en home of good hope

Hoi allemaal,

Om 7;45 uur moesten wij ons melden op het ziekenhuis. Deze start was al stukken beter dan in het andere ziekenhuis. We werden echt ontvangen. We kregen een rondleiding over het hele ziekenhuis en werden ingedeeld op afdelingen voor de komende 7 weken. Deze week en volgende week loop ik op de afdeling internal medicine. Dit is een afdeling voor alleen maar mannen met verschillende ziektebeelden zoals hoge bloeddruk, astma, meningitis, diabetes. Op de afdeling kregen we een begeleider toegewezen en mochten we beginnen. We kregen een rondleiding over de afdeling en mochten helpen de bedden verschonen. Vervolgens begonnen we aan de medicatieronde. Deze duurde welgeteld 2 uur. Het gaat er zo tergend langzaam. De begeleider vroeg aan ons of we eerder medicatie hadden gedaan. En omdat we dit hadden gedaan, mochten we eventjes intraveneuze medicatie klaar maken. Vervolgens kregen we een spuit in de handen gedrukt en moesten we maar even intramusculaire medicatie toedienen (in de spier, in de bil). In Nederland zou dit absoluut niet mogen, hier zou veel meer controle op zitten. Maarja hier leren we van en dat willen we ook.
Nadat we terug kwamen kregen we te horen dat er iemand was overleden en het lichaam lag eventjes in de opslagruimte. Dit was niet het enige rare op de afdeling. Er was een kamer met tralies voor de ruiten en een groot slot op de deur. De man in deze kamer was compleet ontkleed en volgens de verpleegkundigen had hij een of andere mental disease. Hij zou deze dag onder worden ondergebracht in een ander ziekenhuis en daarvoor moesten ze hem sederen omdat hij agressief kon zijn. Toen het ambulancepersoneel op de afdeling kwam om deze man te verplaatsen, bleek dat deze man totaal niet agressief was en dus gewoon vervoerd kon worden. Dit zegt weer iets over de manier waarop het personeel omgaat met patiënten.
Donderdag zijn we naar de stichting home of good hope gegaan. Dit is een organisatie in de hele arme wijk in Windhoek genaamd Katutura. Elke dag komen er ongeveer 600 kinderen naar dit huis toe om te eten. Monica is het hoofd van deze stichting op deze locatie en staat elke dag heel erg vroeg op om te koken. Het was prachtig om te zien hoe dankbaar deze kinderen waren.
We hebben eerst geholpen met het huis schoonmaken terwijl de kinderen binnenkwamen. Vervolgens hebben we met de kinderen gespeeld. Ik voelde met net een levende attractie. De kinderen klimmen op je als apen.
Rond half 12 kwam er een auto aan het gigantische grote pannen, voor het eten. Alle kinderen gingen netjes in een rijtje staan om hun handen te wassen.
Toen alle kinderen binnen waren gingen ze liedjes zingen. Leuk om te zien hoe alle kinderen enthousiast meezongen.
We hebben ons in groepjes opgedeeld om te helpen. Een paar van ons gingen het eten opscheppen en de rest ging afwassen in koud water.
Het was er fijn om een steentje te kunnen bijdragen aan deze stichting. We gaan nog een paar keer terug. De volgende keer gaan we Monica helpen in de keuken en ook gaan we gezondheidsvoorlichtingen geven over hygiëne zoals handen wassen en tanden poetsen.

veel liefs,
Rachel